วันที่หัวใจกลับบ้าน หนึ่งในชุดหนังสือเอสเส ซึ่งเขียนขึ้นในช่วงวัยชราของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล หลังจากที่เขาได้ฟันฝ่าในสมรภูมิการเมืองกับรัฐเมื่อวัยหนุ่ม มาจนถึงการฟันฝ่าสมรภูมิภายในในช่วงกลางคน กระทั่งคลี่คลายออกมาเป็นเสกสรรค์ ประเสริฐกุล ในปัจจุบัน

 

หนังสือเล่มนี้ได้รวบรวมบทบันทึกซึ่งเขียนขึ้นในวัย 60 ของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล อันที่จริงแล้ว วัย 60 แทบไม่ต่างจากวัยอื่นที่ใกล้เคียงนัก หากความพิเศษของตัวเลข 60 ก็ได้ทำให้ใครหลายคนหันกลับมาทบทวนชีวิตที่เคยผ่านพ้นของตนเอง และการรำลึกความหลังนี้เอง ได้กลายมาเป็นพื้นที่แห่งการภาวนาของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล ช่วยปลดเปลื้องภาระทางใจซึ่งรบกวนความรู้สึกของเขามานานหลายปีด้วยกัน กล่าวได้ว่าชีวิตของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล คือการเดินทาง นับตั้งแต่วัยหนุ่มเขาออกเดินทางไปตามเส้นทางอุดมคติของตน หลังจากนั้นก็ได้ออกเดินทางท่องเท้าไปยังพื้นที่มากมายหลายแห่งเพื่อค้นหาตัวตนที่ขาดหาย ดังที่บอกเล่าไว้ในเรื่องสั้นและบันทึกหลายบทหลายตอนด้วยกัน และท้ายที่สุด เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ก็ได้เดินทางกลับไปยังบ้านภายในของตน บ้านซึ่งเขาได้เคยจากมาตั้งแต่ครั้งวัยเยาว์ บ้านซึ่งเคยเป็นวิหารภายในมาโดยตลอด 

 

เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ครั้งหนึ่งเคยเป็นแกนนำนักศึกษาเคลื่อนขบวนประท้วงในเหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516, นักปฏิวัติสังกัดค่ายคอมมิวนิสต์ ภายหลังยอมจำนนมอบตัวต่อรัฐบาล, อดีตคณบดีคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, นักคิดนักเขียน และศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์